Şose Yol Nasıl Yapılır? Bir Genç Kadının Hikâyesi
Kayseri’nin Sıcak Gecelerinde Başlayan Bir Yoldaşlık
Kayseri’nin sıcak yaz akşamlarında, evin bahçesindeki tahta sandalye ve masamda otururken, bir yanda çevremdeki taşlardan oluşmuş eski yolun sesi, diğer yanda düşüncelerim bir araya gelmişti. O an, şose yol yapımının ne kadar derin bir süreç olduğunu ve bunun aslında insanın azim ve sabrını simgelediğini fark ettim. Kafamda birkaç gündür dönüp duran bu düşünce, “Şose yol nasıl yapılır?” sorusunun ardında yatan asıl anlamı keşfetmeme yol açtı.
O gün, annemle babamın yıllardır Kayseri’nin köylerine giden yolun yapılması için uğraştıklarını hatırladım. Her şeyin ne kadar uzun, meşakkatli ve umut dolu bir süreç olduğunu bir kez daha düşündüm. Her yolun, her yeni başlangıcın; yalnızca taşların değil, insanların biriktirdiği yılların ürünü olduğunu idrak ettim.
İlk Adım: Hayal Kırıklıkları ve Sabır
Bir yolda, ilk adım atıldığında insanın kafasında sadece heyecan vardır. Yolun sonunda ne var, bu yolda kimler yürüyüp geçecek, kimler umutla bu yolu bekleyecek… Ama o ilk adımı atarken, sadece büyüyen umut değil, hayal kırıklıkları da peşinden gelir. O eski köy yolunun düzenlenmesi için yapılan toplantılar, projeler ve bitmeyen geri bildirimler aklımda canlanıyor. Hangi taş, hangi zemin, hangi malzeme kullanılacak; bu soruların her biri, başlangıçta bir umut ışığı olarak parlıyordu. Ama sonra, her şeyin gecikmesi, işlerin uzaması ve bazen ne kadar büyük bir çaba sarf edildikten sonra bile gözle görülür bir ilerleme kaydedilememesi, beni derin bir hayal kırıklığına sürüklemişti.
Herkes, biraz da neşeyle, bu yolun yapılacağını söylüyordu. Ama ben, bazen yolun taşlarını görünce, ne kadar zaman aldığını, her bir taşın ne kadar uğraşla yerleştirildiğini düşündüm. Şose yol yapmak, sadece zemini düzlemek değil; her adımda insanın azmini ve gücünü de sınamak gibiydi. O an fark ettim: İlerlemek için, bazen hep sabırlı olmak gerekirdi.
Umut: Her Taşta Bir Anı Birikiyor
Kayseri’nin köy yollarının ilk kazılarına katıldığımda, her şeyin başka bir boyut kazandığını hissettim. Bir yanda makinelerin gürültüsü, diğer yanda köylülerin hazırlıksız ama yine de yardım etme isteği… O eski yolun, bir başkasının emeğiyle değişmeye başlaması, bana yalnızca bir yol değil, insanın ruhundaki bir dönüşümün de simgesi gibi geldi. Her taşın altına ne kadar emek konulsa da, sonunda ortaya çıkacak şeyin çok daha değerli olacağını düşündüm.
Yol yapılırken, malzeme seçimi, taşıma, yerleştirme gibi her adım önemliydi. Ama en çok da o taşların arasındaki boşluklar… Yolda her şeyin birbirine sıkı sıkıya bağlı olması gerekiyordu, tıpkı bir insanın kalbinde olduğu gibi. Arada boşluk bırakmak, yolda ilerlemeyi zorlaştırır. Her şeyin ne kadar titizlikle yerleştirildiğini gördüm. Bu düşünce, benim de hayatımda bazen eksik gördüğüm ya da atladığım detayların farkına varmamı sağladı. O eski yolu yaparken her şeyin nasıl bir araya gelmesi gerektiğini öğrendim: sabırla, inançla, umutla.
Taşların Ardındaki Değer: Sadece Bir Yol Değil
Yol yapımı, bir yandan da insanın sürekli olarak iyileşmeye çalışması, daha iyiye gitmeye çabası gibi. O eski yolun her metresi, her taşı, her kazı çalışması, kaybolan yılların yerine yenilerinin konulması gibiydi. Yol yapımı her şeyin sadece basit bir mühendislik işi olmadığını gösterdi bana. O kadar çok zorluk, hayal kırıklığı ve çaba vardı ki, sonunda kazanan sadece doğru teknikler değil, insanın işine duyduğu aşktı. Çünkü her yol, sadece taşlardan değil, bir insanın emeğinden de şekillenir.
Bazen düşünüyorum, bir yolun nasıl yapıldığını öğrenmek, sadece taşları yerleştirmek değil; insanın kendini ne kadar inşa edebileceğini de keşfetmek demekti. Bir yolu yapmak için geçen yılları düşündükçe, bazen kendi yaşamımdaki yollarda ilerlerken ne kadar sabırsız olduğumu fark ediyorum. Hayatımda, bazen her şeyin hızla olmasını istiyorum, ama sabırla yapılan bir yolun sonunda, her adımın çok değerli olduğunu sonradan anlıyorum.
Son Adım: Yol Bittiğinde Geriye Kalan
Şose yolunun yapımı tamamlandığında, her şey başka bir şekilde görülmeye başlıyor. O taşlar, o zemin, o yollar, artık yalnızca birer araç değil; bana hayatımda ne kadar değerli olduklarını hatırlatan birer simge haline geliyor. Yol bittiğinde, insanların köylerine daha kolay ulaşması, daha rahat seyahat edebilmesi ve belki de hayatlarının daha kolay hale gelmesi, bana çok şey anlatıyor. Ama yol bitse de, geriye kalan bir şey var: o yolda geçirdiğimiz yıllar, emek, çaba, umut… Bu yolun sonunda bir hayal kurduğumuzu, başardığımızı hissediyorum.
Bazen düşünüyorum, bu yol yapımı gibi hayat da bir yolculuk, zaman alıyor, zorluklar çıkar, ama sonunda bir şeyleri başarabilmek için hep mücadele etmemiz gerekiyor. Şose yol nasıl yapılır sorusunun ardında, sadece taşlar değil, sabır, umut ve azim de yatıyor.